Wisowatki cz. 1

Przysiółek Wisowatki leży w powiecie brzeskim w gminie Borzęcin. Dr Karol Matyas (ur. 1866, zm. 1925) – etnograf i folklorysta, w artykule który ukazał się drukiem w publikacji „Lud. Organ Towarzystwa Ludoznawczego we Lwowie”,(1895 r), podaje następującą wzmiankę o przysiółku Wisowatki: „Przysiólek Wisowatki, leży na północny zachód od Borzęcina i mieści 26 domów. Nazwa ta stąd powstała, ze przed 90 laty mieszkańcy zaczęli sobie tam budować domy na pustym placu, nieużytku nad łąką, na której jeszcze dziś bardzo ostre siano, wis zwane, rośnie”.  Na tym miejscu gdzie obecnie stoi kaplica w Wisowatkach na początku jak wiadomo z opowiadań nieżyjących już mieszkańców wioski, stał krzyż obok stawu, który wtedy się tu znajdował a wokół było pastwisko. Miejsce to miało być świadkiem tragicznej śmierci pewnego żołnierza imieniem Stanisław. Później za probostwa ks. Ludwika Kozaka (proboszcz w Borzęcinie  w latach 1903 – 1923), który zachęcił tutejszych mieszkańców, powstała mała kapliczka z ołtarzem i figurą św. Stanisława. Przy tej kapliczce odbywały się nabożeństwa majowe i różańcowe. Po I wojnie światowej tutejsi mieszkańcy powzięli zamiar wybudowania dużej kaplicy, za zgodą i staraniem ks. Franciszka Łąckiego proboszcza parafii Borzęcin w latach 1924-1957. Mieszkańcy zawiązali komitet budowy kaplicy pod przewodnictwem Jana Oleksego. Za zgodą ówczesnych władz powiatu Brzeskiego były zbierane ofiary na terenie powiatu, m.in. dużą sumę złożył właściciel browaru w Okocimiu. Murowana kaplica św. Stanisława bpa i męczennika na Wisowatkach została wybudowana w 1927 r. Według tradycji miał tędy przechodzić św. Stanisław(stąd zapewne patron tej kaplicy). Fundatorami kaplicy byli min. Jan i Katarzyna Oleksowie, Ks. Marcin Konicki (wikariusz w Borzęcinie), kleryk – salezjanin Jan Oleksy(pochodzący z Borzęcina), Ks. Stanisław Schulz(rodak z Wisowatek) oraz miejscowa ludność. Wewnątrz jednonawowego budynku z lekką stylizacją historyzującą, pokrytego dachówką znajdował się drewniany, neogotycki ołtarz z figurą św. Stanisława, patrona kaplicy, wykonany przez Pana Stanisława Giemzę z Tarnowa. Figura została ufundowana przez mieszkańców Wisowatek, a wykonana przez Pana Rogoża z Jadownik. Obok figury postać Piotrawina, wg legendy cudownie wskrzeszonego przez św. Stanisława. Ołtarz do którego przeniesiono figurę św. Stanisława z małej kapliczki ufundowała pobożna tutejsza mieszkanka Maria Kobyłecka. Tabernakulum było drewniane. Nad wejściem znajdował się niewielki drewniany chór, a po lewej stronie patrząc na ołtarz, mieściła się dobudowana zakrystia. Od frontu wejście poprzedzone było portykiem wspartym na dwóch kolumnach. Fronton zakończony sygnaturką mieścił mały dzwonek. Kaplica była otynkowana. Dach dwuspadowy. Plac na którym znajdowała się kaplica był ogrodzony z przodu drewnianym parkanem, w pozostałej części metalową siatką. Od frontu po prawej stronie dobudowano wolno strojącą dzwonnice, wykonaną z drzewa a w niej umieszczono małą sygnaturkę. Na wyposażeniu były feretrony: Dzieciątka Jezus, św. Józefa i Matki Bożej. Na ścianach 14 stacji Drogi Krzyżowej(oleodruk w dębowych oprawach). Stację drogi Krzyżowej  z odpustami poświęcił i nadał ks. Stoch, rodak z Borzęcina z Zakonu Franciszkanów – Reformatów. W kaplicy były obrazy: Matki Bożej Częstochowskiej, św. Teresy od Dzieciątka Jezus i św. Andrzeja Boboli